Złota Kapłanka [9]

Cytując pewnego pana... "Pantsu misete moratte mo yoroshii desu ka?" Tłumaczenie na końcu rozdziału coby nie zaspoilerować do czego dojdzie w rozdziale. [Pewnie już i tak to zrobiłam -.-']

 Pozdrawiam czytelniczkę! I inne czytelniczki! Niestety choruję na natrętny brak czasu i... no i wiem, że jestem złem wcielonym że od miesiąca nie przeczytałam żadnej książki poza tymi związanymi z moimi studiami.

 Pozdrawiam!

Oczko ;)

 PS.: Z historią Musy i Rena stanęłam jakby w martwym punkcie bo moje stare notatki "na teraz" są poniżej jakiegokolwiek poziomu. Na obecną chwilę mogę powiedzieć, że historia jest w 1/3, lub połowie... może jakieś propozycje? Heh, żartuję... coś wymyślę ;)

FANDOM: Shaman King (Król Szamanów)
Beta: -
Długość: ??

Rating: +16 (tak na zapas)
Ostrzeżenia: walka :)

- Miło, że sprowadzasz nam tu Rena Tao.

Odwróciłam się.

Dwójka ludzi i… Tenmei? Zmarszczyłam brwi.

- Należycie do sekty przyzywającej demony?- spytałam wyjmując lewą ręką wachlarz z torby.

- Tylko nie do sekty- zaśmiał się Tenmei.

- Czego chcecie od tej świątyni?- spytałam spokojnie.- Jak sama nazwa wskazuje, to święte miejsce.

- Wybacz, uraziłem cię? Może lepiej przyłącz się do nas.

Zmarszczyłam brwi. Przyłączyć się…?

- Spytałam czego chcecie.

- Wyobraź sobie, że podobnie jak Hao Asakura, uważamy, że ludzie niszczą ten świat… i wiesz do jakiego wniosku doszliśmy? Że tylko ludzie władający niezliczonymi zastępami demonów mają możliwość by cokolwiek zrobić. Jednak pozostaje problem miejscowych bóstw… niektóre kryją w sobie prawdziwy potencjał. Szamani, którzy by się z nimi dogadali mogliby pokrzyżować nam plany. Więc jak? Przyłączysz się do nas Święta Lisico?

Hm… ale dlaczego? Dlaczego zależy mu na tym bym się przyłączyła? Przecież ja jestem człowiekiem!

- Dlaczego teraz? Nie za życia Hao?

- Nie unikaj odpowiedzi… twoje pytanie jest proste. Odpowiedź zawiera się w niej samej. Hao Asakura to jedyny szaman, który zdołał się dwukrotnie reinkarnować.

Hm… więc on był im przeciwny. Ukrywali się przed nim.

Ren już przyjechał!

- Tenmei…?

- Należy do sekty!- krzyknęłam.

- To twoja odpowiedź?- spytał Tenmei i machnął ręką. Z jego ręki wyleciał jeleń o czerwonych oczach. Huh…? Co z nim!? Wygląda jak człowiek-jeleń z celtyckich lasów!

- Takeyama uważaj!- krzyknął Ren starając się zaatakować trójkę ludzi. Niestety, para innych istot skutecznie blokuje jego ataki.

Jakby tu go…

- Rytuał oczyszczenia!- krzyknął ktoś za mną.

Odsunęłam się przed atakiem jelenia i przejechałam brzegiem wachlarza po jego żebrach.

- Oczyszczam cię w imieniu bogini Inari! Wróć do światła!- wykrzyczałam bez namysłu.

Jeleń skamieniał i trochę zmalał.

- Cholera…! Mówiła, że nie widzi duchów!- zirytował się Tenmei.

- To kapłanka głupcze!- zjechała go kobieta.

- Kapłanka…? Zabito ostatniego kapłana tej świątyni!

- Tak- skinął mężczyzna, który przyzwał trzy demony i kierował nimi tak by Ren nie mógł do mnie dotrzeć.- Ale ona jest jego wnuczką… czasami kapłan podświadomie sam siebie szkoli. Ten Duch Pomocnik nie jest Duchem jej dziadka. Jest JEJ Pomocnikiem.

Jeleń wzdrygnął się i spojrzał na mnie swymi niesamowicie błękitnymi oczyma.

~Dziękuję- usłyszałam w głowie nieznajomy kojący głos i stworzenie zniknęło.

- Takeyama trzymaj się tam! Skontaktowałem się z Anną i Yoh!

Skinęłam i obejrzałam się na mgiełkę… ale w jej miejscu stoi człekopodobna istota o srebrzystej sierści, włosach do ramion, lisim ogonie i uszach. Jest odziany w pięknie zdobione kimono i używa zwykłego wachlarza do odrzucania demonów i zmieniania kierunku ataków, które w nas lecą. Cholera… muszę walczyć… spojrzałam na trzech członków „sekty”. Para mi się przygląda. Cóż, nie znam zbyt wielu kapłańskich zaklęć.

- O bogini, nadaj temu wachlarzowi świętej mocy!- uniosłam na wysokość moich ust wachlarz i zamknęłam go.

- Atak!- krzyknęła kobieta zdejmując z dłoni bransoletę. W jej środku pojawiła się czerń i zobaczyłam jak wysuwa się z niej pazur…

- Niech święty wiatr pobłogosławi ten papier, niech moc słońca i księżyca padnie na to drewno!

Stwór już wyszedł w połowie i nie wygląda to zbyt dobrze… otworzyłam wachlarz i uniosłam go ku niebu.

- Twoja wierna sługa prosi! Uzdrów to miejsce i daj mi moc chronić twój dom!

Bestia zaryczała, a ja machnęłam wachlarzem w dół. Poczułam na plecach mocny podmuch i obejrzałam się by sprawdzić, czy Duchowi Pomocnikowi nic nie jest. Nie… czyżby ten powiew był skutkiem zaklęcia? Spojrzałam przed siebie i stwierdziłam, że brama do świątyni rozżarzyła się i pojawiło się w niej przejście… coś jak skrzyżowanie zdjęcia galaktyki z czarną dziurą! Niesamowite!

Wiatr się wzmógł i poczułam jak wsysa mnie w bramę…

- Duchu Pomocniku!- krzyknęłam.

W następnej chwili znajdowałam się w czyichś objęciach… a głowa Rena znajdowała się między moimi nogami. Rozejrzałam. Unosimy się w powietrzu i niewiele widzę. Kiedy Duch Pomocnik wylądował rozejrzałam się ponownie. Ostatnie demony znikają w bramie. Kiedy ostatni zniknął za bramą, ta znów wyglądała normalnie.

- Dobrze, że znałaś to zaklęcie kapłanko- powiedział spokojnie Duch Opiekun.

- Mógłbyś mnie odstawić?! Widzę jej majtki!

Zarumieniłam się. Duch odstawił mnie, a Rena zrzucił na bruk i spojrzał na niego jakoś tak… mrocznie.

- Zboczony szamanie, jesteś tak nieczysty jak…

- Proszę, nie kłóćcie się!- wskoczyłam między nich.

- Co tu się stało!?

Spojrzałam ku bramie i westchnęłam. Yoh i jego koledzy spóźnili się minimalnie… rozejrzałam się po dziedzińcu. Drzewa nie wyglądają najlepiej… zresztą główna świątynia również ucierpiała… zaraz!

- Wujek!- krzyknęłam i ruszyłam w kierunku domu.

- Kokatsu! Rikuo! Gdzie jesteście idioci!? Gdzie jest starszy miko!?

Przeszukałam dom, ale nie znalazłam go…

*  "Pantsu misete moratte mo yoroshii desu ka?"- powiedzenie, czy też raczej zapytanie panna Brooka z załogi Słomianego Kapelusza Luffy'ego. Kierowane zawsze do płci przeciwnej :) Prośba o pokazanie majteczek ;)