Pogody, słońca, radości nam brakuje... [3]

Tak hurtem i z rozpędu wrzucam kolejny rozdział... tym razem poprawek naprawdę niewiele i naprawdę jestem niezadowolona z poziomu tej części.

FANDOM: Shaman King (Król Szamanów)
Beta: -
Długość: <20
Rating: +16
Ostrzeżenia: Cóż, znowu KREW. Taka przypadłość... poza tym, co to za walki bez krwi?
Bonus: tak więc zarys historii powstał 4 lata temu. Tak, CZTERY. Wtedy też powstała pierwsza wersja. W internecie pojawiła się wersja demonstracyjna składająca się z dwóch rozdziałów. Do podjęcia się odświeżenia tego i zamieszczenia zachęcił mnie mail, który odebrałam dziś rano. Cóż, planuję tym razem skończyć... to co tu będzie to POPRAWIONA WERSJA.

- YOH!- ciszę słonecznego popołudnia przerwał wrzask.- TRENING!!

Szatyn jęknął.

- Trening wcale nie jest taki zły- powiedziała nieśmiało niebiesko-włosa.- Ja lubię trenować.

- Serio? A co?

- Walkę mieczem.

Szatyn się roześmiał, a dziewczyna się zarumieniła mocno.

- Och, przepraszam… po prostu Anna karze mi biegać bez sensu i robić okropne ćwiczenia…

- YOH!!

- Pobiegniemy z tobą z Renem- powiedziała dziewczyna, po czym po chwili namysłu dodała.- On też powinien trenować.

- Dzięki za towarzystwo…

- ASAKURA MAM TWOJEGO DUCHA!!!

- Biedny Amidamaru…- jęknął chłopak.

Szatyn wybiegł z pokoju, a dziewczyna powoli wyszła. Odnalazła drzwi do pokoju swojego i Rena.

- Ren.

- Tak?

- Idziemy trenować z Yoh-kunem.

- Dobra- warknął chłopak.

Ren ku swemu niezadowoleniu musiał biec wraz z przyjaciółmi i narzeczoną, która wciąż podawała rozpaczającemu Yoh pozytywy treningu. Asakura w końcu przestał się smucić i zajął dziewczynę rozmowę o ich ulubionym zespole. Nawet nie zauważyli kiedy zostawili przyjaciół z tyłu.

- Dogadują się, to dziwne- powiedział Trey.- Są zupełnie różni.

- Ponoć takie osoby do siebie ciągnie.

Wszyscy spojrzeli na Brytyjczyka.

- No co?- spytał chłopak rumieniąc się.- Czytałem o tym w gazecie.

- Czy ty sugerujesz, że… Yoh zdradza Annę?- spytał Trey.

Wszyscy się roześmiali. Wszyscy poza Renem, który zmarszczył lekko brwi i wpatrzył się w plecy pary.

- Ej, coś nie tak stary?

- Nie. To w sumie byłoby dobrze.

- Nie dla Yoh… Anna by go zabiła- stwierdził Joco.

- Tak, ale przysiągł, że wyjdzie za nią JEŻELI wygra Turniej.

- Masz głowę- uśmiechnął się Trey.- Tylko ciekawi mnie kogo Yoh by wolał.

Kiedy skończyli trening Yoh i Muza wcale nie byli zmęczeni. Asakura wprost przeciwnie- tryskał entuzjazmem. Anna kazała mu medytować przez 3 godziny, a Ren ruszył ku budynkowi mając nadzieję, że to już koniec. Mylił się.

- Ren.

- Tak?- odwrócił się i spojrzał na narzeczoną.

- Za godzinę zrobimy mój trening.

Przyjaciele chłopaka spojrzeli nań współczująco, a on powiedział tylko ironicznie:

- Nie ma sprawy, choćby i teraz.

- Wspaniale! To za pięć minut na podwórku.

Kiedy dziewczyna zniknęła w budynku grupka przyjaciół ocknęła się z otępienia.

- Ona jest straszna chłopie- powiedział Trey.

- Wolę Annę- orzekł Ren.- Lepiej pójdę po broń, niewiadomo co wymyśli.

10 minut później zniecierpliwiona już mocno niewidoma usłyszała kroki Rena.

- Nareszcie. Spóźniłeś się.

- No tak, spóźniłem- mruknął pod nosem ironicznie.- Co mam robić?

- Będziemy się bić.

Rzuciła mu pochwę z kataną. Odłożył swoje Guan Dao i wyjął miecz.

- Nie umiem walczyć kataną.

- To cię nauczę. To bardzo łatwe.

*

Po upływie 3 tygodni Ren miał za sobą jedną walkę pierwszo-rundową, 42 treningi swojej narzeczonej. Poza tym musiał wykonywać zwykłe treningi Anny i znosić to, że podczas każdego posiłku Yoh rozmawiał nad nim z jego dziewczyną. Niestety nie mógł wymienić się z Muzą miejscem bo Anna zagroziła, że da Yoh potrójny trening, a wtedy Muza na pewno każe biegać tyle samo Renowi. A potem będzie musiał jeszcze ćwiczyć z kataną.

- Możemy już dziś walczyć?

Spojrzał na dziewczynę.

- A skąd ja mogę wiedzieć?- spytał.

- Jak czujesz się pewnie z kataną to możemy- odparła.

- Dobra… i mamy walczyć 2 godziny?

- Nie, tylko jedną na cały dzień.

Ren pomyślał o zamianie czterech godzin na jedną i od razu uśmiechnął się lekko.

- Możemy zaczynać.

Po piętnastu minutach pożałował decyzji. Muza była obyta z kataną i co chwilę lądował na ziemi co duchy nagradzały oklaskami dla Muzy. Jego frustracja doszła zenitu, gdy na podwórko wyszli jego przyjaciele zobaczyć co wzbudza takie owacje.

- Idę po popcorn- powiedział Trey.

Po chwili do widowni dołączyła nawet Anna uznając walkę ciekawszą od telenoweli. Dla Tao było tego za wiele. Zaczął atakować z furią, która w nim rosła ilekroć dziewczyna odpierała jego atak z łatwością. „Nie trzeba było się zgadzać… teraz mnie ośmiesza, a nie katuje…”. Po 5 minutach dziewczyna wytrąciła mu broń z ręki. „Znowu”- skrzywił się w duchu. Schylił się po broń, ale pod jego brodą znalazło się ostrze katany.

- Bierz to swoje Guan Dao.

Grzecznie poszedł do domu po swoją broń. Sądził, że z nią wygra… mylił się. Walczył dłużej, ale znowu przegrał.

- To niesamowite- powiedział Trey.- Rozwaliła go choć walczył SWOJĄ bronią.

Tao miał ochotę w tym momencie poderżnąć gardło dziewczyny.

- Zamknij oczy i walcz.

- Odbiło ci?- warknął.- Nie mam z tobą szans z otwartymi…

- Zamknij się i zrób to. I tak mamy jeszcze 6 minut treningu.

Wzruszył ramionami i zamknął oczy. Usłyszał świst. Cofnął się zdezorientowany. Chciał otworzyć oczy, ale postanowił nie okazać słabości. Usłyszał kolejny świst. Spróbował się osłonić. Udało mu się. Kolejne 4 ataki dziewczyny zatrzymały się na jego broni. Usłyszał jej oddech i spróbował ataku. Zgrzyt broni…

„Radzę sobie teraz lepiej? Nie rozumiem…”

Chwilę walczyli. Ren już dwa razy dostał w nogę i ramię, ale sam godził dziewczynę raz.

- Koniec czasu.

Otworzył oczy i spojrzał na dziewczynę. Nie wyglądała na zmęczoną, ale i on nie był taki do końca. Oddał jej katanę, a ona odeszła do domu. Otoczyli go koledzy gratulując mu.

Podczas kolacji Ren miał lepszy humor i potrafił nawet zignorować toczącą się między Yoh, a Muzą zażartą dyskusję. Jednak, gdy odezwał się jego Dzwonek Wyroczni para umilkła.

- Z kim masz?- spytała Muza.

- Z… to… to niemożliwe.

- No wyduś to z siebie stary!

- Z… Hao.

Zapadła cisza. Ren się rozejrzał. Anna wyglądała na zaniepokojoną, a włosy Muzy zakryły całą jej twarz bo spuściła głowę.

- To jakiś kawał- mruknął cicho Lyserg.- On nie żyje.

- Niekoniecznie- mruknęła cicho Muza.- Mógł przeżyć.

- Jakim cudem niby, co!?- zdenerwował się Ren.

- Ren nie krzycz na Muzę-chan- powiedział poważnie Yoh.

- Skoro jest taka mądra to niech nam powie jak mógł przeżyć!

- A jak myślisz? Ktoś musiał mu pomóc- stwierdziła Anna.- Po takim ataku chyba nie byłby w stanie sam sobie poradzić.

- Dziękuję.

Ren zignorował fakt iż Muza wychodzi. Wszyscy chcieli to zignorować, ale Yoh im nie pozwolił. Kiedy tylko jej kroki na schodach ucichły odezwał się.

- Ren nie możesz się tak zachowywać!

- Jak?- spytał złotooki przyjaciela.

- Tak… tak… ty ją o wszystko normalnie obwiniasz!

- A ty ją przed wszystkim bronisz. Zachowuje się jakby wiedziała wszystko o Hao, a nie wie niczego o nim! Tak samo zachowuje się w stosunku do…

- Cisza.

Wszyscy spojrzeli ku Annie.

- Nie ma czasu na kłótnie skoro Hao wrócił. Yoh przestań bronić Muzę bo dziś jej się należało. Mówiła o czymś o czym nie ma pojęcia jakby o dosłownie wszystkim było jej wiadomo. Kiedy masz tę walkę Ren?

- Za tydzień.

- Yoh, jutro pojedziemy do twoich dziadków…

- Pójdę jej…

- Wy zostaniecie.

- Co? Dlaczego…

- Bo TAK- warknęła dziewczyna tonem nie znającym sprzeciwu.